Verhalen bewoners

Bij De Waalboog zetten we ons er continu voor in om bewoners een passend vervolg van hun leven te geven. Wij verdiepen ons in hoe iemand heeft geleefd. Wat was belangrijk voor hem of haar en wat kunnen we daarvan nog voortzetten? Dat is per persoon heel verschillend en dus maatwerk. Het bezoek van een bewoner van Nijevelt aan de jubileumviering van zijn oude ijshockeyclub is daar een mooi voorbeeld van.

“Mijn man sportte graag. Fijn dat hij dat bij De Waalboog kan blijven doen.”

Iedere maand verzorg ik huiskamerconcertjes op de afdelingen Iris en Waterlelie van Joachim en Anna met mijn cello. Daarmee probeer ik aan te sluiten bij wat bewoners vroeger mooi vonden – en nog altijd mooi vinden.

Even een klein boodschapje doen in het winkelcentrum in de wijk, een kopje koffie gaan drinken bij een oude buurvrouw of nog naar uw eigen kapper gaan. Met de Toektoek bent u er zo en kunt u uw gewoonten van vroeger makkelijker in stand houden. De Waalboog beschikt over een eigen bijzonder vervoersmiddel: de Toektoek! Van dit elektrische wagentje kunnen bewoners van de locaties De Honinghoeve en St. Jozefklooster vrij gebruik maken.

Stel, je bent 55 jaar, getroffen door een (hersen)aandoening waardoor je niet meer thuis kunt wonen maar bij De Waalboog op onze locatie Bosweg 250 (voor jonge mensen met dementie en mensen met niet aangeboren hersenletsel). Je bent dol op de kermis, maar als je in een verpleeghuis woont gaat dat niet meer zo vanzelfsprekend. Hoe fijn is het dan als één van de woonassistenten je meeneemt voor een onvergetelijke avond op de Nijmeegse kermis. Wat een topavond hadden ze!

Bij De Honinghoeve hebben we een fraaie moestuin. Leuk voor bewoners om daar te zitten en voor wie dat kan er samen met vrijwilligers in te werken. Met elkaar plukken zij er de vruchten van. Sinds kort hebben we ook twee konijntjes die in de moestuin hun plekje hebben. Bewoners die dat leuk vinden kunnen helpen hen te verzorgen of met hen te knuffelen.

“Wekelijks bezoek ik met mijn hond Tess verschillende bewoners die vroeger een hond hadden. Dit soort knuffelmomenten vinden ze heerlijk. Bovendien is het een goede manier om herinneringen op te halen.”

“Meneer Klaus houdt erg van dansen. We weten wat zijn lievelingsmuziek is en maken regelmatig met hem een dansje door de woonkamer. Hij is het zeker nog niet verleerd!”

“Ik schilderde altijd al graag. Mijn vader heeft me die liefde meegegeven. Nu schilder ik nog steeds wekelijks, in het schildersatelier van Joachim en Anna.”